Vrouw in zwaart
Een vrouw in zwaart verlat het hoes
heur voetstap aorzelt op de tree
heur strakke mond, die woorden zee
is veur heur oet het hek deur gaon
gerucht van stemmen over 't pad
ze volgt ze naor de waoterkaant
daor staot ze, schreeuwend op de diek:
kinder en kerels met gries haor
de koppen gruit boven het riet
heur aarms gooit woorden in de locht
het woord wèeit over de rivier
die gulzig langs de oevers slikt
een kleine boot dref stuurloos rond
de raanden glad, té aofgerond
um holvaast an te kriegen
star kiekt de ogen naor umhoog
het oor heurt zaacht de zeek're slag
voeg - vogel - mij je vleugels an
fluustert het hart -
da'k vliegen kan
de diek is leeg, het pad is stil
as langs de muren d'aovend slöp
vanoet het hoes een kleine stem:
een kind wat um zien mamma röp.
* * * * * * * * * *
En komp de dag
En komp de dag daj reizen gaot
laot dan in mij je ogen staon
je woorden wonen in mien mond
je aosem dwaolen deur mien haor
hol in je haanden alle kleur
van daogen dat ik daansen kun
van naachten dat ik levend weur
draog het maor met naor waarmer zun
vernim je daor waor 't zuden is
maangs flarden van de noordenwind
heur dan van ver mien stille stem
die fluustert daj de liefste bint.
Een vrouw in zwaart verlat het hoes
heur voetstap aorzelt op de tree
heur strakke mond, die woorden zee
is veur heur oet het hek deur gaon
gerucht van stemmen over 't pad
ze volgt ze naor de waoterkaant
daor staot ze, schreeuwend op de diek:
kinder en kerels met gries haor
de koppen gruit boven het riet
heur aarms gooit woorden in de locht
het woord wèeit over de rivier
die gulzig langs de oevers slikt
een kleine boot dref stuurloos rond
de raanden glad, té aofgerond
um holvaast an te kriegen
star kiekt de ogen naor umhoog
het oor heurt zaacht de zeek're slag
voeg - vogel - mij je vleugels an
fluustert het hart -
da'k vliegen kan
de diek is leeg, het pad is stil
as langs de muren d'aovend slöp
vanoet het hoes een kleine stem:
een kind wat um zien mamma röp.
* * * * * * * * * *
En komp de dag
En komp de dag daj reizen gaot
laot dan in mij je ogen staon
je woorden wonen in mien mond
je aosem dwaolen deur mien haor
hol in je haanden alle kleur
van daogen dat ik daansen kun
van naachten dat ik levend weur
draog het maor met naor waarmer zun
vernim je daor waor 't zuden is
maangs flarden van de noordenwind
heur dan van ver mien stille stem
die fluustert daj de liefste bint.