Halte Zonnelaan
Eens gingen wij in vale winterjas
en glijvlucht naar vergeten havens
telden kastanjes op een vroege sneeuw
er klonken hoorns vanuit de mist
die kruipen kwam door stille straten
van deze eeuwenoude stad
vandaag ligt hier
een cruiseschip afgemeerd
bouwen wij soms torens van Babel
die reikhalzen naar het heelal
morgen trekken door de Zonnelaan
tussen planeten trams hun baan
blijven wij dromen
van een zee een fjord
of een traag stromende rivier.
* * * * * * * * * *
Op de Kymmelsbarg
A'k hier lang genog blief
starft de stokolde ieken
gruit er snei op het veld
jankt de poolvossen zaacht
dan verbliekt alle kleur
en vervliegt alle geuren
lig dit landschap verleuren
in de Schipbörger naacht
absorbeert neie tied
alle olde geluden
zal gien vlinder meer vliegen
op de loomwarme wind
zal de Kymmelsbarg krimpen
verkrummelt de stienen
zult ze langzaom verdwienen
naor waor gien ze nog vindt
a'k hier lang genog blief
wordt het waoter aal stiller
tot het staodig an dieper
bevrös in zien slaop
stao ik hier nog allen
met mien wèens naor de zummer
maor mien hart wordt aal witter
as het ies mij weer haolt.
Eens gingen wij in vale winterjas
en glijvlucht naar vergeten havens
telden kastanjes op een vroege sneeuw
er klonken hoorns vanuit de mist
die kruipen kwam door stille straten
van deze eeuwenoude stad
vandaag ligt hier
een cruiseschip afgemeerd
bouwen wij soms torens van Babel
die reikhalzen naar het heelal
morgen trekken door de Zonnelaan
tussen planeten trams hun baan
blijven wij dromen
van een zee een fjord
of een traag stromende rivier.
* * * * * * * * * *
Op de Kymmelsbarg
A'k hier lang genog blief
starft de stokolde ieken
gruit er snei op het veld
jankt de poolvossen zaacht
dan verbliekt alle kleur
en vervliegt alle geuren
lig dit landschap verleuren
in de Schipbörger naacht
absorbeert neie tied
alle olde geluden
zal gien vlinder meer vliegen
op de loomwarme wind
zal de Kymmelsbarg krimpen
verkrummelt de stienen
zult ze langzaom verdwienen
naor waor gien ze nog vindt
a'k hier lang genog blief
wordt het waoter aal stiller
tot het staodig an dieper
bevrös in zien slaop
stao ik hier nog allen
met mien wèens naor de zummer
maor mien hart wordt aal witter
as het ies mij weer haolt.