Gaanzen
As lochten hoog bint
hoog en blauw, novemberkold
is d'r kaans dat zij zuk schrieven gaot
onverwachts en ongeregeld
schrieft zij zuk daor met die letter
aaid weer met diezölfde letter
vleugelrappe vogels
slaopdronken slingernd
vermuid, veurzichtig vulend
an de raand van een wolk
dun en haostig veur de wind
heur tussen dieken tegenstiet
en het roepen, aal het roepen
van wat al eerder störven is
van winter die nog kommen giet
as dook of duuster heur verhult
schreeuwt zij heur letters deur het niks
en altied heur ik dan mien naom
ik kom zo gauw as 't mörgen is.
* * * * * * * * * *
Een vis op mijn rug
Ik ging op weg
met een vis op mijn rug
na drie uren lopen
in de middagzon
verscheen aan de horizon
een vogel
ik bukte mij
onder een steen
voegde mijn schaduw zich
in een smalle spleet
maar de stank van de vis
wrong zich naar buiten
honger viel uit
de krijsende vleugels
vouwde zich
tot een mager geluid
opnieuw bukte ik
maar te laat in mijn schouders
haakten poten
een snavel plukte
langs mijn ruggengraat
en zongedroogde vissenkoppen
met doffe pupillen ploften
naast mijn voet
één blik was genoeg
om de honger te stillen.
As lochten hoog bint
hoog en blauw, novemberkold
is d'r kaans dat zij zuk schrieven gaot
onverwachts en ongeregeld
schrieft zij zuk daor met die letter
aaid weer met diezölfde letter
vleugelrappe vogels
slaopdronken slingernd
vermuid, veurzichtig vulend
an de raand van een wolk
dun en haostig veur de wind
heur tussen dieken tegenstiet
en het roepen, aal het roepen
van wat al eerder störven is
van winter die nog kommen giet
as dook of duuster heur verhult
schreeuwt zij heur letters deur het niks
en altied heur ik dan mien naom
ik kom zo gauw as 't mörgen is.
* * * * * * * * * *
Een vis op mijn rug
Ik ging op weg
met een vis op mijn rug
na drie uren lopen
in de middagzon
verscheen aan de horizon
een vogel
ik bukte mij
onder een steen
voegde mijn schaduw zich
in een smalle spleet
maar de stank van de vis
wrong zich naar buiten
honger viel uit
de krijsende vleugels
vouwde zich
tot een mager geluid
opnieuw bukte ik
maar te laat in mijn schouders
haakten poten
een snavel plukte
langs mijn ruggengraat
en zongedroogde vissenkoppen
met doffe pupillen ploften
naast mijn voet
één blik was genoeg
om de honger te stillen.